Rozdział 11

W życiu nie jest łatwo.Czasami nie masz pojęcia co się dzieje.W pewnym momencie jesteś szczęśliwa a po chwili płaczesz.To nie życie rani tylko ludzie.To oni zawodzą, a ty nie radzisz sobie z tym.Tym właśnie sposobem ludzie przestają wierzyć w lepsze jutro.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Minęły 3 dni.Nic się nie dzieje.Codziennie siedzę zamknięta w swoim pokoju słuchając smutnego rapu.Michał dużo razy chciał ze mną rozmawiać, lecz gdy sobie przypomniałam, że straciłam Kamil rozpływałam się.Konrad ciągle wydzwaniał, ale ja nie chciałam z nikim gadać.Na nic nie miałam ochoty.Nie jadłam nic tylko piłam.
Jednego dnia szłam sobie do kuchni i film mi się urwał.
Obudziłam się w białej sali.Przez chwilę widziałam jak przez mgłę.Miałam podłączoną kroplówkę.
-O widzę pani się obudziła.- powiedziała kobieta w białym fartuchu.
-Kim pani jest i gdzie ja jestem ?
-Jestem tu pielęgniarką, a pani jest w szpitalu.
-Ale co się stało ?
-Zaraz poproszę lekarza to pani wszystko wytłumaczy.
Za nim coś powiedziałam kobieta wyszła.Leżałam na łóżku gapiąc się w sufit.Jakieś 5 minut potem przyszedł lekarz.
-Dzień Dobry. Jak się pani czuje ?
-Dzień Dobry.-powiedziałam cicho.-Wszystko w porządku.
-To dobrze wszystko po woli wraca do normy.
-Proszę pana a co mi się stało?
-Z opowieści pani brata nie jadła pani. Pani organizm nie miał co przetwarzać i wyszło jak wyszło.Pojawiły się wtedy objawy anoreksji.
-A mam anoreksje ? - zapytałam niepewnie.
-Nie nie ma pani. Chodź niewiele brakowało.Teraz proszę odpoczywać.Później przyniosę pani wypis.
-Dobrze.
-A jeszcze jedno na korytarzu czeka jakaś pani może wejść ?
;To pewnie Zuzka;- pomyślałam.
-Jeżeli pan może to tak.
Lekarz zniknął za drzwiami a już po chwili zauważyłam w drzwiach dziewczynę, lecz Zuzka to nie była.

Pytania ? ask.fm/niedopokonania