Rozdział 19

Poszła w jej ulubione miejsce nad brzegiem nic nie mówiąc. Nie,że się bała,ale czuła się nie swoją. Odkąd zaczęła tu przychodzić tylko ona spędzała tu czas.Nic a ni nikt tu nie przychodziło. Była tu jej taka mała bezludna wyspa.

Zaczęło się to wszystko gdy miała około 16 lat. Biegła sobie polną dróżka ze słuchawkami w uszach. Skręciła w jakoś uliczkę nie wiedząc co tak na prawdę tam jest.Było ciemna noc. Nie bała się. Jedyne czego się bala to to, że nic juz nigdy nie będzie tak samo. Wtedy była miesiąc po zerwaniu z Alanem. Bała się,iż straci każdego. Przeszła po obróconym drzewie po czym weszła w głąb krzaku. Zobaczyła to piękne miejsce. Księżyc odbijał swoje światło o wodę. Słychać było szum wiatru. Chodź była noc czuła się przyjemnie. Nie bala się niczego. Tam zawsze przychodziła i myślała co by było gdyby.. Czasami brat martwi się o nią, ale ona z każdym problem wzmagała się tam.

Usiadła i wpatrywała się w wodę. Od czasu do czasu spoglądała w stronę nieznajomego chłopaka. Nadal nie  mogła sobie uświadomić kto to jest. W jednym momencie podeszła do niego. Nic jej nie zatrzymało. Szla sobie swobodnie w stronę chłopaka.

-Cześć. - powiedziała cicho.

-Cześć. - odpowiedział i spojrzał na nią.

Jednak się nie myliła był to Kamil.

-Co ty tutaj robisz? - rozluźniła się gdy tego dowiodła.
-To raczej ja powinienem o to zapytać, ale okej. No to jestem tu dlatego,że kocham to miejsce. Zawsze przychodziliśmy tu z cala paczką i spędzaliśmy czas. Odkąd pojawiłem się w Mam Talent wszystko się zmieniło.Nie miałem czasu nawet tu przychodzić. Trudno mi było się z tym pogodzić, ale taka jest prawda,lecz przyjaciele pozostali ze mną do końca. Sa teraz ze mną zawsze. Kocham swoich fanów i muzykę reggae, ale chciałabym chodź przez chwilę być tym anonimowym człowiekiem jaki bylem kiedyś. Muzyki nigdy nie opuszczę,bo to jest mój tlen na nowe lepsze dni, ale chciałaby. Duża czasu tu spędzam. Przychodzę tu przemyśleć kilka spraw,odizolować się od świata zapomnieć o tej całej rzeczywistości żyć w swoim świecie. A ty co tutaj robisz  ?
-Od 16 lat bywam tu zawsze w trudnych chwilach. Takie tam.
-No to już troche będzie.
Powstała cisza. Nikt się nie odzywała. Każdy wpatrywała się w dal jeziora. Promienie slońca odbijały sie o wodę.Było na prawde przyjemnie.
Może jest tak,że myślą o tym samym. Ich myślią sa zatracone w tym co kto czuję do drugiej osobie.
Siedzisz myślisz o tym a osoba, która gra głowną rolę w Twoim wymyślonym świecie jest tuż obok.Mysli masz pogrążone tylko w jej temacie.Nie myślisz o niczym innym. Zupełnie o niczym. Przy niej czujesz sie jakoś tak inaczej. Sama nie wiesz co masz robić.
Była bardzo zmieszana.Dowiedziała się,że to nie tylko jej miejsce na przemyślenia ale i innego człowieka. WArto dzielić się  miejscem z ludźmi. Czasami nie wiesz jak drugi człowiek moze przeżywać to co ty. Myślisz,że tylko ty masz tak zjebane życie i nic Ci nie pomaga. Warto uwierzyć iż tam gdzieś na drugim końcu świata jest ktoś taki sam jak ty. Nie wiesz ile ludzi jest takich samych chodź nie lączy ich żadne pokrewieństwo.


Koniec rozdziału 19 ! ;) 
Podoba wam się takie pisanie czy wrócić do tamtego ? Przyjmę każda krytykę i dobre słowo. 
Zapraszam do komentowanie poniżej. 
Może jakies pytania  ? --> ASK

Jeśli coś pomoc może na GG ktoś sie skusi ? --> 49382625 ;)